De watermarkmeter meet elektronisch de mate van droogte van de bodem. De teler kan met de metingen vaststellen of er al dan niet water moet worden gegeven. De laatste jaren is er veel onderzoek gedaan naar de ideale vochttoestand gedurende het groeiseizoen. Tijdens de scheutgroeifase kan een bepaalde mate van droogte-stress positief zijn om de scheutgroei te remmen, zonder dat dit ten koste gaat van de vruchtgroei. Met deze watermarkmetingen kan de teler de mate van droogtestress goed volgen en daarop inspelen met het watergeven.
Ook in de boomkwekerij hebben deze metingen hun waarde al bewezen. Boomkwekerijgewassen mogen in principe nooit onder droogtestress staan.
In feite is de watermarkmeter een elektronische variant van de tensiometer. De teler plaatst de sensoren in de bodem en leest de metingen af met een los uitleeskastje. Hiermee is de teler vrij om zoveel sensoren te plaatsen als hij wil.
Het aantal sensoren is afhankelijk van de grondsoort. In zijn algemeenheid worden twee sensoren geplaatst per meetplaats. Eén op 30 cm en een op 60 cm diepte. Per bedrijf zijn zes tot acht meetplaatsen meestal voldoende om een goed beeld te krijgen van de vochttoestand. De metingen worden gecorrigeerd op basis van de temperatuur van de vochtsensor. Deze temperatuur wordt ingesteld op het meetkastje. Per bedrijf zijn twee thermometers voldoende.
